Wykwalifikowany terapeuta zajęciowy sprawuje opiekę nad swoimi podopiecznymi, często ucząc ich wykonywania na nowo różnych, podstawowych czynności. Prowadzi on tym samym pewnego rodzaju psychoterapię, która zakłada również wykorzystywanie takich metod jak np.:
- arteterapia (muzykoterapia, bajkoterapia, biblioterapia itp.)
- ergoterapia (rzeźbiarstwo, malarstwo i inne formy rękodzieła),
- estetoterapia (obcowanie z naturą i sztuką),
- socjoterapia (m.in. spacery, gimnastyka, relaksacja).

Celem ćwiczeń prowadzonych przez terapeutę zajęciowego jest w głównej mierze poprawa kondycji psychicznej, a także zwiększenie ich sprawności manualnej oraz fizycznej. Terapeuta zajęciowy może pracować zarówno z osobami dorosłymi, jak i z dziećmi, stosując przy tym różne metody terapii. Profesjonalista powinien dążyć do zdobywania nowych umiejętności i cały czas poszerzać swoje kompetencje.

Uzyskanie kwalifikacji w tym zawodzie pomaga jednak nie tylko w nawiązywaniu kontaktu i rozpoznawaniu potrzeb bio-psycho-społecznych podopiecznych, lecz także w podejmowaniu owocnej współpracy z ich rodzinami i bezpośrednim otoczeniem oraz resztą zespołu zajmującego się ich aktywizacją oraz rehabilitacją. W trakcie dwóch lat nauki przekazywana jest również wiedza z zakresu dokumentowania oraz oceniania aktualnego stanu oraz postępów poczynionych przez podopiecznych.

Dobry terapeuta zajęciowy rozwija u siebie m.in. takie cechy jak cierpliwość oraz empatia, które są nieodłącznym elementem pracy z drugim człowiekiem. Zawód ten jest atrakcyjną propozycją dla osób otwartych na potrzeby innych, które zainteresowane są jednocześnie uzyskaniem średniego wykształcenia medycznego oraz podjęciem pracy w ochronie zdrowia. Otwartość na sztukę czy też różne formy rękodzieła będzie dodatkowym atutem.

Absolwenci kierunku mają duże szanse na zatrudnienie w placówkach opiekuńczo-leczniczych, ośrodkach rehabilitacyjnych, szpitalach czy pracowniach terapii zajęciowej działających m.in. przy stowarzyszeniach dla niepełnosprawnych bądź poradniach profilaktyki oraz leczenia uzależnień. Poza placówkami medycznymi czy też domami pomocy społecznej lub dziennego pobytu, uzyskanie tej kwalifikacji zawodowej pozwala podjąć zatrudnienie w domach dziecka, jak również w ośrodkach poprawczych czy też zakładach karnych.

Praca w tym zawodzie umożliwia szeroki zakres specjalizacji - od pracy z podopiecznymi w różnych grupach wiekowych oraz w różnym stanie psychofizycznym po sposób prowadzenia psychoterapii.